Bylina o różowych, kulistych kwiatach, chętnie odwiedzanych przez owady z wielu grup, od motyli, błonkówek i muchówek po chrząszcze. Zawciąg nadmorski to idealny kandydat do zadarniania miejsc kamienistych i suchych. Nasiona formy dzikiej, nieodmianowej.
SKU: N040
18,00 zł – 78,00 zł
SZYBKA WYSYŁKA
Zamówienia wysyłamy w 24h by każdy zakup dotarł do 3 dni roboczych.
BEZPIECZNE PŁATNOŚCI
Gwarantujemy bezpieczny, wygodny i szybki sposób dokonywania płatności.
POMOC I WSPARCIE
Oferujemy bezpłatne doradztwo i kompleksową opiekę pozakupową.
GWARANCJA JAKOŚCI
Dostarczamy profesjonalne i przemyślane mieszanki nasion.
W 1 gramie jest ok:
710 nasion
Nazwa polska: zawciąg nadmorski, zawciąg pospolity
Nazwa łacińska: Armeria maritima
Rodzina: ołownicowate Plumbaginaceae
Status w Polsce: roślina rodzima
Zawciąg pospolity niezwykle zmienna, poduszkowa lub darniowa bylina o charakterystycznych, różowych kwiatach. Wykształca dwa typy pędów: podziemne, nieco wznoszące się kłącza (wykształcające rozety liści) oraz nadziemne głąbiki (wykształcające bezlistne kwiatostany). Głąbik mierzyć może od 2 do 60 cm wys.
Liście są niemal zawsze wieczniezielone, owłosione na brzegach, o 1-3 żyłkach, jednakowe, równowąskie jak u traw i goździków, poza tym słabo zaostrzone albo całkiem tępe na wierzchołku.
Kwiaty skupione są w kwiatostan typu główki o średnicy 1,3-3,0 cm, opatrzony: wspólną, błoniastą pochwą podkwiatostanową, długą na 0,5-32 mm oraz bardzo różnie wykształconymi łuskami podkwiatostanowymi. Pojedynczy kwiat zawciągu nadmorskiego składa się z kielicha i korony. Kielich przekształcony jest w ząbkowaną rurkę o bardzo różnym stopniu owłosienia (od całkiem nagich po mocno orzęsione), długą na 5-7,5 mm. Korona charakteryzuje się płatkami zwykle barwy matowej i bladoróżowej.
Owocem zawciągu będzie schowana w trwałych resztkach kielicha, siwa torebka. Jej długość różni się zależnie od podgatunku i ekotypu. Nasiona także mogą mocno różnić się urzeźbieniem i barwą, bywają matowe, jasnobrązowe i gęsto rowkowane (subsp. maritima) albo lśniące, czarniawe lub ciemnobrązowe i gładkie (subsp. elongata).
Zawciąg pospolity preferuje stanowiska bardzo jasne, o mocno zdrenowanej, suchej i lekkiej glebie. Potrafi urosnąć na podłożu ruchomym, sypkim, między kamieniami na skalniaku czy między cegłami w murku kwietnym. Ekotypy solniskowe coraz częściej stosuje się w specjalistycznych mieszankach miejskich łąk solniskowych na pobocza chodników i jezdni. Większość ekotypów zawciągu wymaga podłoży kwaśnych lub obojętnych, marnieje natomiast na alkalicznych, gipsowych lub wapiennych.
Zrywanie bądź ścinanie przekwitłych kwiatostanów przedłuża kwitnienie. Co parę lat warto odmłodzić całą kępę zawciągu poprzez jej podzielenie i przesadzenie.
Zawciąg zwyczajny to przykład szybko ewoluującego, bardzo zmiennego genetycznie, zatem wybornego do hodowli nowych odmian gatunku. Tworzy go szereg drobniejszych taksonów, różniących się przede wszystkim rozmieszczeniem geograficznym i upodobaniami siedliskowymi, niż budową części nad- i podziemnych. Pomimo zaprzęgnięcia do badań nowoczesnych technik genetycznych wciąż trudno rozstrzygnąć, czy niektóre oderwane populacje zawciągów przekształciły się już w odrębne gatunki. Dotyczy to przykładowo populacji z Andów, Alp, Bałkanów, Syberii i Labradoru, Wysp Kanaryjskich, wreszcie południowych wybrzeży jeziora Athabaska.
Zawciąg nadmorski to obok należącej do kapustowatych pleszczotki górskiej jeden z ważniejszych gatunków modelowych przy badaniach nad odpornością roślin na obecność metali ciężkich oraz soli w podłożu.
Brak dokładniejszych danych na temat wydajności pyłkowej i nektarowej, uchodzi jednak za gatunek atrakcyjny dla owadzich zapylaczy, wchodzi zatem w skład niektórych pastwisk pszczelich oraz ogrodów motylowych.
Kwiaty chętnie odwiedzane są przez owady z wielu grup, od motyli, błonkówek i muchówek po chrząszcze.
Ceni się go za długie kwitnienie (od maja do października).
