Dość wysoka roślina dwuletnia, rzadziej bylina, o licznych drobnych żółtych kwiatach. Dziewanna pospolita jest ceniona przez ogrodników za niskie wymagania glebowe i odporność na suszę. Dla pszczół miodnych i dzikich jest źródłem odżywczego pyłku. Nasiona formy dzikiej, nieodmianowej.
SKU: N003
1 gram to ok. 10.000 nasion
7,00 zł – 28,00 zł
Nazwa polska: dziewanna pospolita
Nazwa łacińska: Verbascum nigrum L.
Rodzina: trędownikowate Scrophulariaceae
Status w Polsce: pospolita, rodzima
Duża (do 1 m wys.) roślina dwuletnia, rzadziej bylina, o pędach zmieniających kształt, kutnerowatych liściach i złocisto-czerwonych kwiatostanach.
Korzenie mocne, wrzecionowate, pionowe. Pędy pojedyncze, wznoszące się, ulistnione skrętolegle, bliżej korzenia obłe w przekroju, ku kwiatostanom kanciaste, o grubym acz płytkim żebrowaniu.
Jak wiele innych dziewann także pospolita wykształca cztery typy liści na jednej łodydze: dolne, środkowe, górne i podsadki. Wszystkie są owłosione, na wierzchu słabo, na dole mocniej z okazałymi, gwiazdkowatymi włoskami. Dolne liście o mocno sercowatej nasadzie, siedzące, lancetowato-jajowate lub czysto jajowate. Środkowe ostrzej zakończone, o niedługich ogonkach. Górne ucięte, krótkoogonkowe albo siedzące, o lekko sercowatej nasadzie, z karbowanym brzegiem. Podsadki równe albo dłuższe od szypułek kwiatów, równowąskie.
Kwiaty zawiązują się od czerwca do września, w kątach podsadek z podkwiatkiem. Są pięciodzielne, słabo grzbieciste, złociste z czerwonawą plamką u nasady. Kielich u dz. pospolitej obrośnięty jest gwiazdkowatym kutnerem, a korona jest okrągła, naga, z pięcioma dobrze widocznymi, bordowymi bądź fioletowymi pręcikami wewnątrz. Cały kwiatostan w postaci dość gęstego grona lub nibykłosa, u nielicznych odmian ozdobnych bardziej wiechowaty z żeberkowanymi gałązkami.
Owoc w formie eliptycznej torebki 4-5 mm długości, rozpadającej się na dwie części. Nasiona niepozorne, bardzo liczne, rozprzestrzeniane przez wiatr. Nasiona typu ortodoks MTN 0,12-0,13 g.
Preferuje gleby przepuszczalne, lekkie, a stanowiska bardzo widne, choć znosi ocienienie. Nie lubi stagnowania wód zimą ani wysokiej zawartości wapnia w podłożu. Nie trzeba jej podlewać ani nawozić.
Nasiona sieje się tuż po zbiorze, wiosną lub latem. Starsze osobniki można także namnażać dzieląc rozrośnięte kępy na mniejsze albo przez sadzonki korzeniowe.
Ceniona za wzrost na bardzo słabych, jałowych, skażonych, mocno suchych, piaszczystych, kwaśnych glebach, rośnie zresztą dziko na nasypach kolejowych i tramwajowych, przydrożach i rumowiskach. Bywa uprawiana jako ozdobna (rabaty, jednoroczne żywopłoty, ogrody naturalistyczne), dziś także miododajna.
Dziewanna pospolita mniej jest wrażliwa na chłód i dużą wilgotność od podobnej doń dziewanny Chaixa austriackiej V. chaixii ssp. austriacum. W Austrii i dalej na wschodzie można obserwować ciekawy proces zastępowania się obu tych gatunków, jak dziewanna pospolita rośnie w miejscach zimniejszych i bardziej mokrych od dziewanny Chaixa, poza tym dziewanna pospolita sięga daleko na Syberię. Zjawisko takie nazywa się wikaryzmem (zastępowaniem się) siedliskowym.
Pszczołom miodnym dostarcza wyłącznie pyłku, jednak wielu pszczelarzy ceni ją za długie kwitnienie.
Dostarcza pożytku na jesieni, gdy kwitnie już mało roślin.
Bywa chętnie oblatywana przez pszczoły miodne i samotnice.
