Komonica błotna

Morfologia

Komonica błotna to roślina trwała (bylina), mylona często z komonicą zwyczajną.

Posiada silny, palowy korzeń. Wypuszcza wydrążone wewnątrz łodygi kwiatowe, porozgałęziane, płożące się po ziemi bądź innych roślinach, co najwyżej słabo wznoszące się. Wykształca podłużnie pierzaste liście złożone, o pięciu, zwijających się nocami, całobrzegich listkach, wyraźniej użyłkowanych na spodzie jak u pokrewnych komonic. Dwa dolne, przesunięte ku nasadzie szypułki listki są albo ukośnie okrągławe, albo niemal trójkątne. Z kolei trzy górne listki charakteryzują się kształtem odwrotnie eliptycznym. Pięciu listkom towarzyszą dwa jeszcze mniejsze przylistki.

Złociste główki tej komonicy to całe kwiatostany I rzędu. 5-14 (najczęściej ponad 10) główek skupia się w baldaszkowaty kwiatostan II rzędu. Pojedyncze kwiaty odznaczają się budową swoistą dla rodziny bobowatych czyli są obupłciowe, grzbieciste, z kielichem o pięciu zrośniętych działek (mierzącym najczęściej 5-7 mm długości), a koronie z również pięciu, zachodzących na siebie płatków o zróżnicowanej budowie (długości 10-14 mm). Górny płatek korony przekształca się w żagielek, dwa boczne w skrzydełka, a dwa dolne płatki korony formują tzw. łódeczkę. U komonicy błotnej łódeczka zaokrągla się na grzbiecie, zwężając w dzióbek. Kielich charakteryzują się niemal równowąskimi choć zwężającymi się ku wierzchołkowi, lancetokształtnymi, owłosionymi ząbkami odginającymi się przed kwitnieniem. Znajduje się między nimi wyraźna zatoka. Następną cechą nieźle odróżniającą k. błotną od podobnych, wilgociolubnych, żółto kwitnących motylkowatych będzie słupek o szyjce bez zgrubienia na końcu, stopniowo zwężony ku szczytowi.

Owocem jest typowy dla rodziny strąk, w przypadku tego gatunku skręcony śrubowato w momencie dojrzewania, obły, chroniony resztkami kielicha, długi na 20-30 mm.