Prywatne życie łąki | John Lewis-Stempel

Fragment książki

“Wieczorem przechadzam się alejkami pomiędzy rzędami skoszonej trawy. Jest coś niestosownego, jakby egzotycznego, w tym obserwowaniu, jak część dobrze znanej łąki zamieniła się w schnące warkocze. Nie tylko ja widzę w tym rodzaj odświętnego uwolnienia, obserwując, jak łąka staje się zupełnie nowym miejscem. Na brzegu rzeki młode króliki pędzą, kreśląc ekstatyczne koła — szczęśliwe, że uwolniono je od krępującej szybkie ruchy wysokiej trawy.

Podmokły, nieskoszony fragment o powierzchni około jednej ósmej akra pozwala przypomnieć sobie, jak łąka wyglądała jeszcze dziś rano, o świcie, w tym dokładnie miejscu. Właśnie tam czarcikęs łąkowy, który lubi wilgoć, osiąga pełnię rozkwitu. Obecność czarcikęsów świadczy o tym, że łąka jest bardzo stara, a za sprawą okrągłych, pochylonych, liliowych kwiatów czarcikęs jest o wiele ładniejszy, niż sugeruje nazwa.”